Welkom aan onze nieuwe parochieassistente Sofie Therry

Vanaf 4 januari is Sofie, samen met Filip Mulier parochieassistente. Zij heeft haar bureau in de vroegere dekenij, Kerkstraat 13 te Izegem. 2 namiddagen in de week is haar werkveld in Ingelmunster.

We strikten haar voor een interview. (met dank ook aan Filip Spriet vanuit Ingelmunster)

De jeugdjaren

Sofie werd in 1973 als oudste dochter in een katholiek gezin van 2 kinderen geboren. Vader was ingenieur, moeder onderwijzeres. Ze liep school in Walle(kleuter en eerste vier leerjaren), in Sint-Rafaël(laatste twee leerjaren) en trok daarna naar de Middenschool en naar het Sint-Jozefscollege. Ze was een goede studente, ging graag naar school en reeds op haar zestiende wist ze dat ze later wou lesgeven, net zoals haar moeder die in Walle werkzaam was. Op haar achttiende trok ze naar de Normaalschool in Torhout om lerares lager onderwijs te worden. Sofie huwde in 1996 met Stefaan en werd moeder van 2 zonen Louis(2006) en Julien(2011).

Een geboren lesgeefster

In de jaren negentig was het niet evident om een job in het onderwijs te vinden. Tien jaar lang deed Sofie allerlei interimjobs tot ze in 1999 in Sint-Jozef in Kortrijk terecht kwam en daar enkele jaren later vast benoemd werd. Les geven heb ik altijd met hart en ziel gedaan. Ik heb zowat alle leerjaren gegeven. De laatste jaren kregen we ook meer en meer anderstalige leerlingen. De laatste 7 jaar heb ik enkel nog als godsdienstlerares gewerkt van het eerste tot het zesde leerjaar. Hier kon ik volledig openbloeien. Ik heb altijd al een sterke band gehad met het geloof. Thuis werden we katholiek opgevoed en tijdens mijn middelbaar hielp ik graag mee om de schoolmissen voor te bereiden. Ook tijdens het Wereldfestival heb ik lang meegeholpen de eucharistie te organiseren. Het was prachtig om al die vreemde culturen samen te zien vieren. Mijn geloof is nog versterkt door godsdienst te geven aan kinderen die vaak uit moslimfamilies komen.

Dansen als uitklaatklep

Als vierjarige begon ze reeds met volksdans bij Die Boose in Izegem. Vanaf haar zestiende begon ze zelf dansles te geven eerst aan kinderen en later ook aan volwassenen. Recent is ze na 34 jaar gestopt als danslerares. Ondertussen is ze al 6 jaar voorzitter van die Boose.

Waarden in het leven: respect, verbondenheid, verdraagzaamheid, dankbaarheid

Tijdens mijn ziekte was ik druk bezig met mijn herstel en met het welzijn van mijn gezin. Met het geloof zelf was ik toen niet zo bezig. Pas nadien heb ik beseft dat God me wel vertrouwen heeft gegeven en dat Hij mij en mijn kind heeft gered. Ik heb goed nagedacht over wat er nu echt toe doet in dit leven. Sofie noemt enkele kernwaarden op: respect. Om elkaar te begrijpen in onze hedendaagse maatschappij moeten we respect tonen voor elkaar. Door de laatste jaren intensief samen te werken met moslimkinderen heb ik geleerd dat we enkel resultaat kunnen boeken door samen te werken. We moeten met open vizier luisteren naar elkaar en eerlijk onze mening kunnen geven. We moeten ook samen proberen vooruit te komen. Menselijk contact is essentieel om gelukkig te worden. De pandemie was voor Sofie dan ook een ramp: niet mogen samen zijn met familie en vrienden was erg zwaar om dragen. Verdraagzaamheid is ook iets waar onze maatschappij veel nood aan heeft. Kinderen moeten leren luisteren naar andere kinderen die erg verschillend kunnen zijn. Als godsdienstlerares was het vaak erg moeilijk om moslimkinderen mee te nemen naar de kerk. Wij mogen dat niet van onze ouders. Ik ben erkentelijk dat het uiteindelijk wel is gelukt. Ik ben blij dat ze dat hebben gedaan uit respect voor hun medeleerlingen. Alleen samen komen we vooruit.

Opmerkelijke carrièreswitch

In het onderwijs had ik zeker en vast een goede job met werkzekerheid en veel verlof. Sofie wilde echter ook wel eens iets anders proberen. In de zomer van 2022 trok ze met een groep mensen naar Taizé in Bourgondië. Taizé heeft op mij een diepe indruk nagelaten. Daar ben ik beginnen nadenken over een carrièreswitch. Filip Mulier heeft me daarbij enorm gesteund. Daar heb ik beslist om voortaan vormselcatechese te geven in Izegem. Tijdens een verzoeningsviering met de vormelingen hielp ik de gebedsleider en ik voelde me daar uitstekend bij. In maart 2023 vond ik de vacature voor parochieassistente. Ik had interesse maar was nog steeds bijzondere leermeester godsdienst in mijn school in Kortrijk. Op school heb ik open kaart gespeeld met de directrice en haar verteld dat ik eventueel een andere job zou aannemen. Godsdienst geven is geen sinecure. Je staat er vaak alleen voor en je moet je constant verdedigen. Ik ben een teamplayer. Ik heb steun van mijn collega’s nodig.

Taizé veranderde mijn leven

In de zomer van 2023 ben ik voor de tweede keer naar Taizé geweest. Ik heb er veel gebeden tot God om me de juiste keuze te laten maken. Ik heb mijn school laten weten dat ik voor een andere job heb gekozen. De nieuwe directrice steunde me en zei me mijn hart te volgen. Ik heb er nog tot Kerstmis gewerkt. Ik heb er een prachtig afscheid gekregen van de kinderen. Dat zal ik nooit vergeten.

Wat doet een parochieassistent(e)?

Sofie zal hoofdzakelijk werken voor Sint-Crispijn in Izegem. Ze is er lid van het team waar ze zich bezig houdt met eerste communie en vormsel. Ze is ook lid van de werkgroep liturgie en verkondiging. Ze studeert ook nog theologie aan het ITP in Brugge. Ze hoopt later ook van thuis uit godsdienstwetenschappen te studeren aan de KULeuven.

Link met Ingelmunster

Ook in Ingelmunster zal ze regelmatig te zien zijn. Daar zal ze zich engageren voor de akolietenwerking en indien mogelijk ook meehelpen met allerlei taken in de parochie. Sofie is dan wel Izegemse maar ze voelt zich ook sterk verbonden met de Brigandsgemeente. Haar grootvader Michel was lang veldwachter in Ingelmunster en haar vader Marc heeft jaren bij Alpenroos gespeeld. Tante Micheline had vele jaren een winkel in het centrum van Ingelmunster. Als kind gingen wij altijd naar de kermis in Ingelmunster en nu ben ik ook medewerker bij het Labadouxfestival.

Grootste geluk

In haar geloof, haar gezin en in samenwerking met andere mensen vindt Sofie haar grootste geluk. Ze houdt ook erg van talen en in het bijzonder van Frans en van Frankrijk. Ze gaat vaak naar Dolleren in de Elzas op vakantie. Dat dorp aan de voet van de Ballon d’Alsace is voor mij een tweede thuis. We kennen er ook mensen die heel goede vrienden zijn geworden.